Als student leer je veel door te kijken naar je eigen vakdocent en de manier waarop die met het vak bezig is. Zo leer je de cultuur van het vak kennen: de stiel, de ongeschreven regels, de kneepjes van het vak, het ambacht.

De ware ambachtsman laat zijn stiel uitdagen door het onbekende. Hij beperkt zich niet tot wat hij al kent, maar is bereid om op reis te gaan en te leren van andere landen, ambachten en invalshoeken. De focus is niet het zoeken naar een gemeenschappelijke stiel, maar het leren van elkaar en het verbeteren van de eigen stiel. Hetzelfde geldt voor de stiel van de vakleraar. De ontmoeting met een andere vakdidactiek is een kans tot de verfijning van de eigen vakdidactiek.

De didactische modules waarin zij-instromers samengebracht worden zijn divers. Een student met bachelordiploma tuinbouw zit bijvoorbeeld samen met een student die reeds een bachelor taal- en letterkunde bezit. De student tuinbouw is geïnspireerd door de manier waarop tekstanalyses aangebracht worden. Niet de lesinhoud, maar wel de analytische insteek zou een verfijning van zijn lessen tuinbouw kunnen betekenen.

Studenten van wetenschapsvakken komen in contact met het filosoferen met kinderen. Wat een dubbel gevoel krijgen ze hierover! Dat lijkt geen werkvorm voor de wetenschapsles te zijn, en toch… zijn ze geïntrigeerd. Wordt dit een kans tot het verfijnen van hun stiel?

Een lerarenopleiding versterkt de vakdidactiek door de stiel van een vakdidactiek te verfijnen via een ontmoeting met een andere vakdidactiek.